New York Times: Οι ανησυχίες στην ευρωζώνη επεκτείνονται σε Ιταλία και Βέλγιο

Αυτήν την εβδομάδα οι επενδυτές,εξαιτίας της ευρωπαικής κρίσης χρέους,''οδήγησαν'' σε ύψη ρεκόρ τα κόστη δανεισμού της Ιταλίας και του Βελγίου... Η απάντηση στο μεγάλο ερώτημα αν η Πορτογαλία και η Ισπανία φτάσουν στο σημείο να ζητήσουν οικονομική βοήθεια θα κρίνει εαν οι επόμενοι αδύναμοι κρίκοι της ευρωζώνης θα είναι η Ιταλία και το Βέλγιο.

Οι δύο αυτές χώρες έχουν πολλά κοινά αφού εξαρτώνται λιγότερο από ξένους πιστωτές συγκρινόμενες με Ελλάδα και Ιρλανδία.
Όμως η πολιτική τους αστάθεια δημιουργεί αμφιβολίες για το εαν θα κατορθώσουν ποτέ να αποπληρώσουν τα χρέη-βουνά που διαθέτουν τα οποία βρίσκονται ,μετά βέβαια τα ελληνικά χρέη,στην κορυφή της Ευρώπης.

“Το πιο απλό μάθημα που πήραμε το τελευταίο καιρό είναι ότι όποια χώρα έχει υψηλα επίπεδα χρέους είναι αυτόματα ανασφαλής” λέει στην εφημερίδα ο διαπρεπής ιταλός οικονομολόγος Μarco Annunziata.

Μπορεί η Ιταλία να περιόρισε εγκαίρως τις δημόσιες δαπάνες και να εξορθολόγισε τις ''ακριβές'' συντάξεις της,όμως παραδοσιακά εξαρτάται από το δημόσιο δανεισμό.Έτσι εξηγείται τόσο το γιατί η Ιταλία κατέχει,μετά την Ελλάδα,το μεγαλύτερο ποσοστό χρέους στην Ευρωζώνη,το οποίο ξεπερνάει το 118% του ΑΕΠ της,αλλά και το λόγο που τα κόστη δανεισμού της έφτασαν σε ποσοστά ρεκόρ,την ώρα μάλιστα που επιβραδύνεται λόγω κρίσης η ανάπτυξή της.

Τα οικονομικά αυτά δεδομένα αποκτούν εκρηκτικό χαρακτήρα επειδή η κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι ''κλυδωνίζεται'' και μάλιστα μπορεί να πέσει εαν δεν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης μέσα στο Δεκέμβρη.

Σε πολιτική κρίση βρίσκεται και το ''μικρό'' Βέλγιο,όπου αμέτρητες είναι οι προσπάθειες διάσπασης του σε γαλλόφωνα και φλαμανδικά κρατίδια,ενώ συμπληρώνονται έξι μήνες χωρίς να έχει σχηματιστεί κυβέρνηση.

“Οι Βέλγοι πολιτικοί παίζουν με τη φωτιά,και το φταίξιμο θα είναι ολόδικο τους,γιατί αυτοί εκστόμισαν την επιλογή της διάλυσης της χώρας” λέει ο Steven Vanneste,οικονομικός αναλυτής για την BNP Paribas.